Ławeczka w parku

Ławeczka w parku

Parkowa ławeczka to tak jak bajeczka,
To tak jak opowieści wiele,
Tu przesiadują różne kumy,
Tu spotykają się przyjaciele.

Wiele by mogła opowiedzieć,
O tych co chcieli tu posiedzieć,
Wiele ukrywa opowieści,
Wiele skrytych zwierzeń ją pieści.

Tam siedzą dwaj emeryci,
Tam babcia z dziadkiem w cień ukryci,
Tam młoda mama z wózkiem,
Tam następna z wypukłym brzuszkiem.

Tam gdzie gałązki zwisają,
Ławeczkę osłaniają,
To miejsce dla par schronieniem,
Na skryte pocałunki i zwierzenia.

Każdy kto przyrodę docenia,
Lubi posiedzieć w jej chłodnym cieniu,
Szczególnie w dni gorące słoneczne,
Tu skrywają się bezpiecznie..

Idąc tak przez parku aleje,
Można zobaczyć życia koleje,
Trzymające się za ręce pary,
Dzieci, młodzież i starych.

Gdy los komuś pogmatwa życie,
Niech usiądzie tu na ławeczce w ukryciu,
Może tu właśnie spotka bratnią duszę,
Co wysłucha jego trosk i wzruszeń.

autor

Józia

Dodano: 2010-08-26 11:26:04

Ten wiersz przeczytano 11184 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie