Le cure

Przełykam
gorzką pigułkę
rozczarowania

jej skład jest
mi tak doskonale
znany

tony twojej obojętności
oceany łez tęsknoty
popioły z wypalonego serca
strzępki strawionej smutkiem duszy

wolno popijam ją
strumieniami
upływającego czasu

by któregoś dnia
mój zzombiały mózg
zasmakował słodkiego zapomnienia

być może nawet
umarłe serce
podniesie się kiedyś z popiołów

choćby z powody nieśmiałego
dotyku
słonecznego promienia na policzku

autor

le pommier

Dodano: 2007-08-22 00:14:18

Ten wiersz przeczytano 436 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie