Lecieli z Brindisi

Lecieli z Brindisi, wysoko, ciemną nocą
Kierunek na północ, tam gwiazdy migocą
W bombolukach mieli nadzieję dla tych co za broń chwycili
By wyzwolić Warszawę, by wolnymi byli

Dziesięć tysięcy stóp na wysokościomierzu
Lecisz bo wzywają Cię bracia, pilocie-żołnierzu
Bo walczyć tak dłużej już nie dają rady
Krew zabitych wciąż spływa do spalonej trawy

Żoliborz, Śródmieście wciąż się nie poddał
Walczą o każde podwórko, każdy kawał skały
Każdy chodnik, krawężnik i o stertę gruzu
Nieprzyjaciel strzela z moździerzy wśród tumanów kurzu

Choć wątkot silnika usypia- rozgląda sie każdy
Z prawej strony zakole Wisły, to szczegół jest ważny
Cel już jest blisko, ściskasz na wolancie dłonie
Pomocnik z fotela wstaje, otwiera ładownie

Wszystko ma iść sprawnie, bezpiecznie, tak trzeba
Powstańcy dostaną amunicję co spadnie im z nieba
Jutro czeka ich wszystkich ogień, krew i znów
I znów "Warszawskie Dzieci" pójdą w ciężki bój.

autor

Maciej1970

Napisany: 2019-08-25 Dodano: 2019-08-25 22:07:16

Ten wiersz przeczytano 939 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Ojczyzna

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie