Legenda o Polsce

Złotą jesienią przeszli przez jej ziemię, zebrali krwawe żniwo
Od gór wysokich na południu po morze na północy
Słychać było płacz Polski.

Nie było przyjaciół, którzy przysięgali pomóc
Została sama.
Walczyła, lecz nie miała już sił

Spłynęła polska ziemia krwią swoich dzieci
Zgięła kark pod butami najeźdźców,
Zniknęła, lecz wciąż duch jej trwał.

Stała sama i pytała siebie: Co teraz? Nie mam mnie. Czy teraz zniknę na zawsze?
Lecz trwała, wbrew wszystkim.
Szła w bój, raz za razem.
Już nie dla siebie.

I płynęły obce ziemię krwią polskich dzieci.
Za wolność, za szacunek dla innych.
A Polska wciąż trwała.

Po latach wróciła.
Podniosła się ze skrwawionej ziemi,
Wytarła łzy.
Na nowo zazłociły się pola pszenicą, zaczerwieniły makami.

I choć wróg jeszcze nie raz uderzy ją w twarz
Polska trwa, bo żyje w sercach swych dzieci.

autor

Nimrodel"Tori"Sanguinoso

Napisany: 2010-12-26 Dodano: 2010-12-27 07:02:04

Ten wiersz przeczytano 583 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie