leszczynowe cienie

Vick, czyli krzepa jest. :)

"Jednym przysiedzeniem" to i niektóre niewiasty
potrafią :)

bo mini - z tą inwersją? Heh, chciałabym jakos szyk
poprawić w drugim wersie tej zwrotki. Na razie pomysłu
na rozwiazanie, niet. :)

Pozdrowionka :)

orzechy leszczynowe bez wysiłku kruszę
bom dziadkiem do orzechów - jeśli muszę!

całość fajna, obrazowa...

/czekam na kadr kolejny, wplątana w odgłosy
zamknięte w opatrzności ochronnej łupinie.
z cienia wyjmuję śmiechy - dawno wyciszone;
chowam je do kieszeni na czarną godzinę. / mnie się to
podoba :)

Bardzo dziękuje, Stary :)

Za leszczynowy taniec cieni.

MC, dzięki za pochylenie :)

Jeszcze przemyślę, stażu.
Dzięki za wgląd, dobrze cudzym okiem zobaczyc tekst,
nad którym się pracuje. Dlatego uważam, że portal ma
prawo być "warsztatem", a nie tylko "zbiorem dzieł
skonczonych". Zyskujemy, zamieszczając niedoskonałe,
niedopracowane teksty, możność zweryfikowania.

I tamten był fajny, a teraz wypiękniał :)

grusz-ela : przeczytaj uważnie ten fragment:

"cienie drżą, a leszczyna figluje z podmuchem.
niesforne czupiradła chwyta za języki -
turlają pod nogami rozsnute wśród świateł,
leśne runo łaskoczą radosne umizgi."

Brak zaimka zwrotnego "się" przy turlają, czyni
uprawnionym czytanie, że cienie...turlają pod
nogami...leśne runo... łaskoczą radosne umizgi(?).
Dużo w tym sensu?

Marcepani, stara wersja była niby bez rymu, ale
"niechcący" powplatały sie gdzie niegdzie. Rytm też
był, ale bardzo niekonsekwentny. Postanowiłam zrobic z
tym porządek. Choć nadal jest wers, który mnie drażni,
a jeszcze nie znalazłam innego rozwiązania. Wers z
przestawnym szykiem:

/zamknięte w opatrzności ochronnej łupinie/ - może
tutaj ktoś mi cos podpowie. :)

Dzięki za czytanie obu wersji. :)

Bronisławo, dziękuję serdecznie. :)

grusz-elu, przeczytałam obie wersje i odniosłam
wrażenie, że wersję pierwszą lepiej się czyta - może
to wynika z układu wiersza, nie wiem. Znawcą nie
jestem, a twoje pisanie w każdej wersji jest na
wysokim poziomie. Pozdrawiam.

Fajny, ciekawy wiersz. Pozdrawiam.

Izydo, nie czytałaś moich pierwszych gniotów nad
gniotami! O Matko! Ale trochę z nich "uratowałam"
nowymi redakcjami, jeśli dotyczyły tematu, który
chciałam jakoś, mimo wszystko "wykonać". :)