Letnio burza
wiersz gwarowy
Letnio burza
Burza się pomylyła
zamiast w hole w nos durkła
i noremnie grzmiała…
Po zburzonym niebie,
gnała corne chmury
i cyrwonościom pieronów
w dziedzine praskała.
I z niedobocka luchło
wielkimi dyscami
zaś niebo przejaśniało
z miesiąckiem
z gwiozdkami
i zas sie zasnuło
cornymi chmurami.
Znowu leje i duje
holny wiater ruso dachami
to letnio ino burza
tak się od wieków dzieje
na niebie,w holak i nad nami…
Ni ma się co boć
ani tyz straśnie smucić
ino gromnice zapolić
do Pana Boga się zwrócić
Miłyz Mocny Boze!
zmiłuj się nad nami…
autor
skorusa
Dodano: 2017-07-06 10:32:56
Ten wiersz przeczytano 1110 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Raz miałam przyjemność być na szlaku podczas burzy.
Obym już nie musiała powtarzać takich emocji...
Pozdrawiam z podobaniem :)
W rynnie nawet słychać burzę z napływem to walka,
łamie, przewraca, niszczy siła jakże wartka.
Świetny opis- burza w górach bywa przerażająca.
bania nimo ino cośk tak je straszno gromnicowo w
oknach śici a po kuntach siedzo dzieci i leciutko drzo
Pamiętam takie same słowa mojej Mamy
Niech tylko dzisiaj nie wali, bo wynoszę wszystko z
domu
Pozdrawiam skoruso
Tak się dzieje od wieków, więc człowiek da radę, jeśli
Pan Bóg zmiłuje... :)
Pieknie i strasznie o burzy :)
pozdrawiam slonecznie :)