Letniowanie

Rozkołysany kolorami
na rozpachnionych łąk bezkresie
daję się nosić, tulić, mamić
dzikim syntezom mych uniesień.

Chwile rozmnażam rozmarzone
topiąc je wszystkie w aberracjach
kwiecistej myśli niedośnionej
w lipcowej nocy adaptacjach.

Karmię się rosą tak przepiękną
w swoim uroku świtów sieci,
że muszę zawsze cicho westchnąć
nim słońce całkiem ją wyświeci.

Oddycham liśćmi, słońcem, wiatrem
szumnie niosącym ptasie trele,
nieskończonością serca zatleń
brzaskiem kwitnących w moim ciele.



Oddycham,
a potem
kończy się lato...

Kocham lato! :)

autor

NocnyWilk

Napisany: 2023-07-02 Dodano: 2023-07-02 19:26:20

Ten wiersz przeczytano 840 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie