Lina

Jestem podwiązany do stalowej liny,
Ta zaś uwieszona na kruchej gałęzi.
Nie znam ani czasu, ani też przyczyny,
Czemu tą pułapką ciało muszę więzić.

Ktoś mnie tam zaciągnął używając mocy,
Byłem nieprzytomny, albo ogłupiały.
Teraz znikąd szukać potrzebnej pomocy,
Które by umysłu władze pożądały.

Ciemność już zalega rozległe przestrzenie,
W liściach wiatr zaciera rozpaczy wołania.
Zostałem samotny ze swoim cierpieniem,
Nikt już nie usłyszy zmęczonego łkania.

Zwierze obojętnie obchodzi padlinę,
Woń smrodu odstrasza wiszącą powłokę.
Mogłem to przewidzieć, że żałośnie zginę,
Zrzucając na ziemię cuchnącą posokę.

Kość strzeliła z hukiem, kark pęka na dwoje,
Gałąź utrzymała nagły wstrząs agonii.
Już wiem, co oznacza śmierci znać podwoje,
Ta mi nie pozwoli czasu darmo trwonić.

autor

Grand

Dodano: 2012-03-26 05:20:15

Ten wiersz przeczytano 796 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie