Liryka miłosna
(dedykowane Ewie K.)
dzikie zwierzęta
zaszczute w sobie
strachem, chęcią
- to nasz strach
ma twarz zwierzęcą
(dawien instynkt)
- i ten strach
każe węszyć
cudze myśli.
bo my jesteśmy
- zwierzęta
(jak gliny ugniatanie)
które pierwsze
- kto – kogo?!
stężeje na kamień.
…
może to miłość
każe pamiętać
- może miłość…
- że my jesteśmy
jak zwierzęta
gnane głodem
że my jesteśmy!
(ci - jak zwierzęta)
- potrzebni sobie.
1976
autor
Wiktor Bulski
Dodano: 2019-12-14 08:44:56
Ten wiersz przeczytano 1032 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
Jesteśmy (używając terminologii PiS) "zwierzętami
plus". Ten plus czasem nam ułatwia, a czasem bardzo
utrudnia życie...
Zwierzęta, dzielą z nami różne zachowania. Potrafią
okazać smutek, przyjaźń, strach, miłość i wiele innych
cech.
Pozdrawiam:)
Przytulę się do komentarza Marcepani...pozdrawiam
Wiktorze.
Myślę, że ludzie powinni od zwierząt uczyć się
miłości, wierności. Pozdrawiam serdecznie:)
...im bardziej kochający, tym mniej zwierzęcy - to na
pewno miłość. Pozdrowienia :)