List samobójcy
Przepraszam
Za życie moje
Za szanse niewykorzystane
Ja naprawdę na ten świat się nie pchałem
Bo czuję że przeprosić powinienem
Nie miałem prawa
I nie tak miało być
To przez obłęd
Obłędne są dni
I noce obłędne
Za moje myśli
O końcu świata
I samobójczych szlakach
I za to że byłem nie tym kim być miałem
Przepraszam za śmierć duchową
Za wszystkie poranki
Gdy powróz się huśtał
I czekał by szyję mą objąć
Uściskiem wężowym
Za wszystkie pokuty
Powstania z upadku
Nic nieznaczące wysiłki
Za winę prawdziwą i tą urojoną
I proszki na szczęście łykane przed snem
Za grzechy te zapisane u Boga
O ile on jest Pan życia i śmierci
I za mój grób jak wyrzut sumienia
Za te wspomnienia które spalone
Za wszystkie chwile niedokończone
Skłamałbym pisząc że wcale nie chciałem
Plan ten się zrodził w dniu urodzenia
Otwarta brzytwa pędzący pociąg
Mój umysł jak strzała w locie
Przewiercał mą duszę na wylot
Ja czułem ja chciałem ja to kochałem
I przeklinałem każdą krwi kroplą
Z mych żył upuszczoną
Bo me urojenie mi tak mówiło
I cząstka mnie w piekle zrodzona
I przeprosiny są nic nie warte
I cały ten list niech strawi pożoga
Za co przepraszam
Wraz ze mną niech nic nie zostanie
I po mnie niech tylko hula szarańcza
Niewart jestem mych zdjęć oglądania
Niewart byłem tak szybkiego konania
Przepraszam to tyle
Nic więcej już nie potrafię...
Komentarze (5)
Odczucia w samotności sa zawsze do końca nie prawdziwe
tylko tzw konfrontacja z innymi bliskim raczej osobami
daje kierunek i radość życia tak na zasadzie każdy
jest inny i nie wszystkich uszczęśliwi Wiersz
intryguje i niebanalne przedstawienie tematu Duży plus
bardzo smutne, masz w sobie ogromne poczucie winy.
przy wierszu o tak mocnym wydzwieku inne, mowiace o
roznych blachostakch, a nawet o milosci czy wierze,
zdają sie byc malostkowe. nie zajme sie teraz tzw
techniczną stroną, bo nie wypada !! mozna tylko
pochylic glowe i zadumac się
za co przepraszać??za życie??to jakieś
szaleństwo!!wszystko w naszym życiu ,mniej lub też
bardziej chlubnego ,jest jego nieodłącznym elementem
,wartym tego aby żyć...tak po prostu...a jak to po
prostu będzie wyglądało ,zależy wyłącznie od nas
samych...więc brać się zato życie jak należy i to
migusiem:))
to nie prawda ze ktoś nie jest wart życia,skoro już
żyje-nie ważne że sam się nie pchał na świat,ma tu
swoje miejsce i powinien wyznaczać sobie cel ...np .
uszczęśliwić choćby jedną osobę, by sam również
czerpać radość.Po za tym świat ma w sobie tyle uroku
że nie można z niego rezygnować.
"Niewart byłem tak szybkiego konania" nie wart jest
nasz bohater również umierania, więc niech się bierze
"zakasa" rękawy i bierze się za dawanie bliźnim
szczęścia.