Listy od przyjaciela

Czytam stare listy od przyjaciela
i uśmiecham się do nich.
Opowiadał jak lał deszcz, niczym z rynny.
A on przepity, a na placu żywego Niemca,
a już tyle lat po wojnie,
a on u tego (tu padło wiadome słowo) musi pracować.

Mój przyjaciel jest poetą,
kocha Jezusa. Ma trzydzieści dwa lata,
wyznał mi miłość. Są dowody na piśmie.
Oficjalnie, na głos! Wśród ludzi.
Dopiero gdy zobaczył,
że mogłabym być jego matką,
doznał szoku i na (nie)szczęście się obudził.

Czytam nasze listy. Śmieję się, płaczę.
Tyle razem przeszliśmy ścieżek,
dąsów, wygłupów, dyskusji pełnych znaczeń.
Spaliliśmy kilka mostów i kotlety niedzielne,
bo najważniejsze... były wiersze.

Czytam listy od przyjaciela,
jest mi dobrze. Jestem szczęśliwa,
że mogę niczym Dulcynea powiedzieć -
był moim Rycerzem.

Mrużę oczy, otwieram kolejną kartę zwierzeń.

autor

cii_sza

Napisany: 2018-02-05 Dodano: 2018-02-05 20:20:41

Ten wiersz przeczytano 3715 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Obrazkowy Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie