Liszko zielona...

Dla K.K.

Liszko zielona, która oko wstydzisz
- wspomnij, gdy będziesz dorodnym motylem.
(Prawdziwe piękno – w iskrach źrenic widzi...)
- Ono – przemija wraz z jesienną chwilą.

Więc w przyszłym tańcu – pośród ziół i kwiatów
używaj swobód mądrze – i radośnie
pomyśl, że życie treścią poematu
rozpoczętego wraz z nastaniem wiosny.



Nim mróz Cię zwarzy – zechce w dłonie złowić
- by go zdobiły barwa skrzydeł, pyłek,
jakiś zachłannie wielbiący Cię człowiek…

(tak, jakby innych już kwiatów nie było)

jesień 1989 (antydatowane na lipiec 1982)

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2017-09-12 Dodano: 2017-09-13 00:02:55

Ten wiersz przeczytano 1104 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie