Losy Nadziei

Upokorzona,

opluta i niechciana,

w kąciku umiera nadzieja,

szmatą rozczarowań odziana.

Już o litość nie prosi,

nie liczy na zmiany,

tak mocno zranić może tylko ktoś,

kto bardzo był kochany.

Ciemną ulicą życia,

nadal samotnie wędruje,

czasem-ktoś uśmiech jej pośle,

czasami w serce ukłuje.

I tak od wieków,

nadzieja rodzi się i umiera,

raz jest szczęśliwa i kochana,

to znów, cierpiąca i zapomniana.

autor

myszka3

Napisany: 2006-12-10 Dodano: 2006-12-10 00:28:14

Ten wiersz przeczytano 475 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie