Love train

Podobieństwo do sytuacji i osób zupełnie nie jest przypadkowe

Szanowna Pani! Mówię Pani, że nie wierzę,
w szczerość oznajmień, że to jakiś dół psychiczny.
Bo, Moja Droga, to jest przecież, mówmy szczerze,
zwyczajna miłość, taki stan efemeryczny.

Raz Pani śmieje się, o proszę, jak Ordonka -
z filmów, co w ciapki oraz w kreski mają klisze.
Znów innym razem, w Pani głosie jest nagonka,
że jak ja śmiałem, że się śmiałem - naraz słyszę.

"Pan mnie nie ratuj i nie katuj mnie naciskiem" -
tak mówisz do mnie, kiedy jesteś rozechwiana -
"jedyny sposób, to wziąć nastrój mój uściskiem,
zaczętym w nocy, bym w nim tkwiła aż do rana."

Ja do Pani, proszę Pani, pociąg czuję.
Mówią o mnie, żem parowóz erotyczny.
Pani stanami ja się wcale nie przejmuję -
pociągnę Panią w stan czułości, idylliczny.

Więc pozwól proszę dać podczepić się do składu -
to znaczy do mnie, love my tender, mojej dłoni.
Daj ze spodniczką i bluzeczką dojść do ładu,
a dla komfortu pullmanowski mam wagonik.

Już widzę uśmiech wywołany Uwielbieniem -
to taka stacja, w mieście Miłość, bardzo znana.
Prawda jest taka - chciałbym z Panią śnić marzenie,
że jestem z tobą od zórz wschodu, aż do rana.

https://www.youtube.com/watch?v=kQvmCzILBfE

autor

Galeon35

Napisany: 2002-03-21 Dodano: 2017-03-21 12:31:17

Ten wiersz przeczytano 1005 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Monolog Klimat Wesoły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie