Łóżko
w antycznym łóżku na strychu śpi
sto tysięcy tajemnic i myśli
a ile snów zapomnianych widziało
czy o tym z Freudem dyskutowało
dzieci na nim poczęte liczyło
krwawe piętna nosiło cierpliwie
o zdradach dowiadywało się pierwsze
perwersjach krzyczących piskliwie
chorych słuchało najwytrwalej
umierających w objęciach trzymało
bez pazerności w siennikach
majątków chowało niemało
czy rzemieślnik miał tą świadomośc
że tworzy pomost łączący dwa światy
co milczy zawsze w swojej pokorze
wyrzeźbiony z kosmicznej gałęzi
twojego ogrodu mój Boże
Komentarze (30)
Gdyby mogło mówić-oj,lepiej nie:)
Łóżko - szafa - stół i krzesło,to już są najbardziej
potrzebne meble w mieszkaniu..Twój śliczny wiersz
pokazuje nam cechy i zalety dawnego łóżka które i
dzisiaj wraca u wielu do łask,a te przeżyją następne
krocie-nawet już bez naszego udziału..powodzenia
fantastycznie natchniony rzeczą martwą wiersz! brawo
jestem zachwycona.
o meblu zwyczajnym wiersz tak niezwyczajny - super
biję brawo
Bardzo konsekwentnie poptowadzone trzy strofy wiersza,
czwarta natomiast wedlug mnie, ale prosze nie obraz
sie, cos mi tak troszke nie pasuje do calosci, ale
mowie, to tylko moje zdanie, wiersz jest przeciez Twoj
i Twoje sa mysli.
Pierwsze trzy strofy wiersza bardzo mi sie podobaja.
Pozdrawiam.
Treść wiersza bardzo ujmująca, mi się podoba jak
najbardziej :)
To prawda łóżko to chyba najbardziej skrywana
tajemnica ludzkości i choć tyle się w nim dzieje my
tak mało wiemy,wiersz bardzo ładny:)
świetny opis łóżka!;) a jaki prawdziwy;)
brawo i to ja nazywam poezja zycia jaka znowu to
fantastyka - pozdrawiam najbardziej jak dotad twoj
wiersz mi przypadl do gustu chyle czola:)
Rewelacyjnie połączyłaś światy poprzez skupienie się
na łóżku...
W końcu ktoś poświęcił wiersz temu najważniejszemu
meblowi w domu, pozdrawiam.
Udowadniasz, że i o meblu można ciekawie pisać.
O tym meblu można tyle wierszy napisać. W swoim ujęłaś
bardzo wiele jego cech i znaczeń.
Łóżko - mebel zwyczajny z pozoru, a ile w nim
tajemnic, rozkoszy, interesów, żalu, bezsensu, zdrady,
miłości, wigoru?
świetny wiersz, naprawdę bardzo mi się spodobał