Lubię, jak snujesz

Lubię, jak snujesz nitki z uśmiechem,
gdy w myślach pachną fiołki, jaśminy.
Szafujesz pięknem. Nakłaniasz cicho:
„szlaki pomyślne na co dzień, wymyśl”.

Niepoważnego, w tym nic nie widzę.
Każdy niech oczy rąbkiem fantazji,
choć raz jedyny, przetrze, by dojrzeć,
po ciemnej nocy pył gwiazd złotawy

i delikatnie, by nic nie zburzyć,
pyłem przecierać, chwil ważnych kształty,
uczucia unieść ponad codzienność,
w ramionach mając zachwytu azyl.

autor

Maryla

Dodano: 2011-01-09 17:44:29

Ten wiersz przeczytano 1276 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie