Lubię, jak snujesz

,,uczucia unieść ponad codzienność,''- To wielka
sztuka

ładny i ciepły wiersz, dla mnie ostatni wers mógłby
mieć inny szyk...azyl zachwytu, ale wtedy
dopełniaczówka...

"Lubię, jak snujesz nitki z uśmiechem" podobało
się...mi:))

Marylko Ty piszesz pieknie, bardzo poetycznie, ale
faktycznie dzisiaj za duzo przecinkow.

Popłynąłem w twoim wierszu ciepłym nurtem marzeń..

Ach te uczucia! Potrafią kołysać nas pod niebiosami,
jak i wtłaczać okrutnie w ziemię! pozdrawiam!

Przyjemnie było przeczytać. Słowa warte uwagi i warte
zastanowienia. Pozdrawiam:)

Dzisiejszy wiersz, bardzo mi sie podoba, ale i
tak...najbardziej przypadl mi do gustu, Twoj "promień
słońca":)

ojej, ale szafujesz przecinkami, połowa ich zbędna,
przerywa tok myślenia... a szkoda, bo ładnie i
zgrabnie (tylko "pomyślne, wymyśl" zgrzyta)

Marylo... snuć a wysnuć... sama wiesz. Ładnie... ;)

"Każdy niech oczy, rąbkiem fantazji,
choć raz jedyny, przetrze" i dzięki Twoim wierszom
Marylo, to staje się możliwe :-)

Wiersz tak jak Autorka pełen wewnętrznego ciepła.
Pozdrawiam :)

Wiersz bardzo udany a klimat, który w nim zawarłaś
jest tak miły, że chciałbym go przejąć. :)

Piekny zaczarowany wiersz.A mnie sie bardzo podoba"w
ramionach majac zachwytu azyl"

Fajnie, ciekawie, duży wkład i mądre słowa:)