Ludzka jaskinia
na odmętach ludzkich jaskiń
wrzeszczą wrony, podłe stwory
i zmieniając myśli w zmory
powodują w głowie trzaski
skały kruche, skały głuche!
mroczne, ciemne i przeklęte
sypkim truchłem i złym duchem
zapadnięte, krzykiem spięte
zimno w ciele już się grzeje
otulając warstwą smutku
grząsko wije w serca czubku
i szyderczo lodem wieje
skały kruche, skały głuche!
mroczne, ciemne i przeklęte
sypkim truchłem i złym duchem
zapadnięte, krzykiem spięte
głucha przestrzeń w moim ciele
przedmuchana gromkim żarem
uczuć gniewnych bywa darem
i na szczątki ciało miele
skały kruche, skały głuche!
zapadnięte, krzykiem spięte…
krzykiem spięte…
spięte…
04.12.2008
autor
histeryk
Dodano: 2008-12-05 06:35:47
Ten wiersz przeczytano 737 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Echo w ponurej jaskini... Robi wrażenie. Pozdrawiam
Witaj mhmmmmmmm bardzo mroczne Twoje wnętrze aż ciśnie
się na usta pytanie dlaczego?...nie chciałabym
spojrzeć w takie oczy aby ujrzeć taką duszę...wiersz
smutny i ponury dla mnie bardzo ciężki...p.s. coś ode
mnie...mówisz że chciałbyś spotkać taką miłość o
której ja piszę w swoich wierszach... jest jeden
warunek spójrz w swoje wnętrze i ujrzyj w nim słońce i
poszukaj odrobiny uśmiechu...Pozdrawiam z uśmiechem:)
Ile krzyku,trzasku,aż huczy
Wiersz barxzo melodyjny. Czyta się go płynnie.Forma
wiersza dobra.Ciekawe opisy.Puenta wymowna.
Wow,ile krzyku i bólu...
w wierszu myśli leją się strumieniem - aż huczy -a
huk ten słychać daleko - duży plus zostawiam
Niesamowity wiersz ukazujący jakby wewnętrzną walkę z
myślami, które "wrzeszczą jak wrony" od nich to
człowieka smutek a serce lodowacieje. Przepiękny
wiersz!
Wiele tajemnic w człowieku nie do uwierzenia, a jego
prawnienia nie do zaspokojenia.
Podoba mi się bardzo wiersz energia aż huczy a
koszmary opisane świetnie Piękne wyzwolenie duszy
Bardzo dobry romantyczny wiersz Dobre pióro Na tak