Lustro

Przesiąkam zapachem papierosa,
którego idąc parkiem szaleństw własnego świata wypalam.
Uśmiecham się do demonów swej przeszłości,
głaskając je po grzbietach usypiam łagodnie

W drugiej ręce butelka białego wina,
co smak ma wszystkich wylanych przez nas łez.
Goryczkę mych nieprzespanych nocy
i zapach zawodów, które Ci przyniosę.

Stawiam krok za krokiem idąc spokojnie,
w Twoją stronę, posłaniec szarugi życia.
Będąc milczącym wybawieniem z codzienności,
stanę się przekleństwem które się kocha.

Silniejszy o wiarę wyszarpnięta z Twych rąk,
chwycę Cię zawsze gdy będziesz upadać.
Całować będę, w razie snów innych niż te najlepsze,
oddając najspokojniejsza z części własnej duszy.

Będę Twym powiększającym lustrem,
które oddaje po sto kroć to co mu ofiarujesz.
Szczęściem i smutkiem dni wypełnione po brzegi,
zależnie od tego jaka będziesz dla mnie i siebie samej.

autor

charlotte

Napisany: 2004-05-06 Dodano: 2008-08-06 13:07:13

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie