Lustro czasu

Patrzę prosto sobie w oczy -
zimnym, nieruchomym wzrokiem.
Nie jestem pod swym urokiem.
Nie poznaję się, jestem zdziwiona.
Czy na pewno, to ja…?
Przecież tak wyglądała moja mama.
Zamykam oczy, może obraz się zmieni?
Mój wygląd się odmieni…
W inną rzeczywistość się przenoszę.
Widzę młodą, atrakcyjną kobietę.
W myślach toczę z sobą walkę.
Przestań – spójrz przed siebie realnie.
Jesteś, jaka jesteś –
Zmuszona jesteś do zaakceptowania.
Taka, jaka jesteś – do pokochania.
Wygląd zmieniły przeżyte lata.
Okryły mgłą czasu, ale w doświadczenia
jesteś bogata.
Czas na twarzy wyrzeźbił mapę smutków i radości..
Nie ma takiej siły, byś znów wróciła do młodości.
Spójrz w lustro spokojnie…,
Zauważ, że na swe lata wyglądasz – nie źle…
Uśmiech pozostał jak przed laty,
w radość życia bogaty.
Częściej się uśmiechaj, będziesz duchem młoda.
Zdobędziesz sympatię i życzliwość otoczenia.
Pamiętaj że ważne, co w głowie i sercu masz, a nie uroda.

autor

@Krystek

Napisany: 2017-07-17 Dodano: 2017-07-17 10:15:07

Ten wiersz przeczytano 420 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie