Łza zbłąkana
Dla tych co nigdy nie stracili nadziei na szczęście w życiu :)
W potoku rwącym na skraju lasu
Żywot wiedzie łza zbłąkana
Chce zgubić pamięć o tym co było
I znaleźć szczęścia co nie miara
Zrodziła się w smutku nie zna radości
Będzie tak trwała po wsze czasy
I ciągle będzie na nie czekała
Bo może Bóg ją nim kiedyś obdarzy
autor
jucha
Dodano: 2012-11-03 02:12:53
Ten wiersz przeczytano 877 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Nie znasz się, Leszczu ;P Uhaha! ;P A tak w ogóle to
świetnie, Justynka! ;) Bless!
zawsze trzeba mieć nadzieję bez niej byłoby trudno żyć
pozdrawiam .
Widzę, że moja poprzedniczka/nik nadal jest w
małpiarni powszechnie zwanej "Gimnazjum", lub jej
rozwój emocjonalny zatrzymał się na poziomie 14-latki.
Ble-ble-ble. Grafomania w czystej postaci.