Lza ziemia.

Chmura ponura i ciemna,
jak lza ogromna nad swiatem,
obmyje ludzkie rozterki,
rozwieje niepewnosc wiatrem.

W deszczu kroplami splynie,
ugasi gorace pragnienia,
a tecza na dowod nadziei,
na moscie radosci spoziera.

Bo ziemia z lotu ptaka,
to bezkres ogromnej niewoli,
zbyt malo na niej radosci,
zbyt wiele tego,co boli.

Po moscie z jaskrawych kolorow,
zapukam do dobrych bram nieba,
moze mnie Pan Bog wyslucha,
ze wiecej milosci potrzeba...

autor

Maeuslein

Napisany: 2006-06-02 Dodano: 2006-06-03 00:01:10

Ten wiersz przeczytano 449 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie