M.-cztery żywioły

Nie widzę Cię , lecz wiem , że jesteś .
Bez Ciebie duszę się , jakby zabrano mi powietrze .
Gdziekolwiek będę , Ty zawsze będziesz ze mną .
Idąc do słońca , Tobą oddycham -
potrzebuję Cię by żyć .

Ty dajesz życie , lecz możesz je przerwać .
Cichy strumyk , czy rwąca rzeka ?
Dajesz mi ukojenie , ulgę w skwarze cierpienia .
Jak jeżdziec na pustyni odchodzący od zmysłów -
potrzebuję Cię by żyć .

Tak jak ziemią posypują trumnę zmarłego w jego ostatniej podróży ,
Tak ja chcę , byś towarzyszył mi przy mrocznym pożegnaniu .
W Tobie rodzi się wszelkie życie , również moje uczucie .
Jak ziarenko wypuszcza w Tobie korzenie i pokazuje swe piękno , tak ja -
potrzebuję Cie by żyć .

Płoniesz w mym pustym sercu ,
niszczysz jego wnętrze , jak ogień trawi las .
Jesteś pułapką , która mnie osacza .
Lecz bez Ciebie jest mi zimno , ogrzewasz moje wnętrze -
potrzebuję Cię by żyć .

autor

rastamanka

Dodano: 2004-10-09 23:05:57

Ten wiersz przeczytano 436 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie