magiel

nawałnica wspomnień rob coś i nie myśl
antidotum samotności no unieś się i leć
tego chcesz deszcz luną pada pada
ja chce potok slow wypuścic z ust tu 4 ściany same i ja w środku nich kocioł w glowie nie zatrzymam myśli nie zatrzymam ich za duzo czasu twarzy przed oczami tak gdy w samotności chwil pare nachodzą mnie stale im wiecej jutra tym wiecej niespelnień tak ciśnie w brzuchu chwil niedokonczońych stos chce się cofnąc nie moge leze bez ruchu unosze noge pif paf strzelają tandety z reklam puste przekazy nakreacja machine byle szybciej byle tyle nove emocje uniesienia od niechcenia by zagluszyc by zapomiec ze ich naprawde nie ma jak podrooby z tajwanu doprowadzasz sie do iluzji stanu i śnisz tylko tego nie ma to sie nie wydarzylo to juz dawno sie rozmyło

autor

mushka

Dodano: 2009-09-25 19:10:24

Ten wiersz przeczytano 509 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie