maj

"...ażeby po nas zostały jedynie ślady na piasku i kręgi na wodzie" L. Staff

deptak gwarem pęcznieje. tłumy w rajskim ogrodzie
sączą niebo przez słomki. w ustach smak curaçao,
wieczór pachnie tęsknotą - bzowo, bzowo-nieznośnie

znad stolików, znad szklanek głośny śmiech się rozchodzi
z zeszłoroczną beztroską. nic się tu nie zmieniło,
jakby tamten maj nadal bawił w rajskim ogrodzie

śpiące łodzie czekają przy znajomym pomoście -
białobrzuche rumaki. tak zwyczajnie popłyną
świtem, co zbudzi żagle bzowo, bzowo-nieznośnie

mocno trzymać się grzywy (i emocje na wodzy),
nie pamiętać że usta miały barwę zbyt sino -
fioletową, jak kwiaty tuż przy rajskim ogrodzie

drugi brzeg za daleko. jesteś kroplą na wiośle,
co przez kilka chwil trzyma formę nim, rwana siłą
przyciągania, toń zmąci bzowo, bzowo-nieznośnie

psa zabrano. nikomu nie dał podejść do łodzi,
wypatrywał cię w tłumie, jakbyś zaraz miał z rybą
wrócić, równo podzielić. czasem w rajskim ogrodzie
są kolejki. maj drażni bzowo, bzowo-nieznośnie.

autor

zorianna

Napisany: 2009-05-15 Dodano: 2009-05-17 09:24:25

Ten wiersz przeczytano 847 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie