Nie przecz Przemyślidzie!

Myśli moje, przez sprzeczności zmęczone!
Czemu zamiast zejść na Brzegi ciszą przepełnione,
Brniecie wciąż, w wody jej spokoju pozbawione?

Czy nie widzicie, że tam gdzie krzyk unosi w górę fale niepokoju,
Pośród Nereidowych sporów, jedna z nimf znosi was do Posejdona znoju?

Kajdany mych świadomych wyborów!
Czemu wnet to tęskno widzieć wam jest tratwy,
Cumujące w Brzeg będący wspomnieniem już przyblakłym?

autor

grzesiunio

Dodano: 2007-04-09 16:30:34

Ten wiersz przeczytano 551 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie