Mała encyklopedia... 13

Mała encyklopedia drobnych form poetyckich


Epitafia


Fraszki 2-wersowe, rzadziej dłuższe stylizowane na żartobliwe epitafium. Znanych osób żyjących, albo typów (teściowej, bądź innych członków rodziny, przedstawicieli poszczególnych zawodów, nosicieli jakichś cech charakteru itp.).

Prezesa

Tu leży jeden prezes. Możecie mi wierzyć,
Że przez tego prezesa cała Polska leży.


Mariusza Kamińskiego

Czeka na sąd spokojnie, choć odszedł w niesławie.
Wie, że prezydent Duda znów go ułaskawi.


Dudów

Tu Dudy leżą. Jedna prezydentem była,
Druga w "Solidarności" też sporo szkodziła.


Motocyklisty

Miał 4 we krwi. 100 na liczniku,
Był ostry zakręt. No i po krzyku


Piątego męża

Tu leży mąż mój piąty, co umarł w zapusty.
Przechodniu! Wróć tu czasem! Może będziesz szósty...




Ronda typu francuskiego


Wiersze o nieustalonej (od 8 do 15) liczbie wersów (zazwyczaj 8- do 11-zgłoskowych), podzielone na nieregularne strofy; mające dwa rymy i refren po każdej (oprócz pierwszej) strofie. Refrenem jest urwany (zazwyczaj na średniówce) pierwszy wers. Refren nie rymuje się z pozostałymi wersami.


Gdy ktoś ma rację, lecz narzuca siłą
Nam swoje – nawet najsłuszniejsze – zdanie,
To choćby nie wiem jak mądre by było,
Sprzeciwić jemu się zawsze jest miło
I przekonanych niewielu zostanie.

Nie ufam w żaden w przekonaniach wyłom.
Ważniejsze wspólne rozwiązań szukanie.
Ileż prawd szansę swoją tak straciło,
Gdy ktoś ma rację?

Choćby mnie i stu policjantów biło,
Nie zmieni moich poglądów to lanie.
Gdy przekonujesz ludzi pałowaniem,
Zarzewie buntu wciąż będzie się tliło,
Wywoła postrach, ale nigdy miłość...
Gdy ktoś ma rację.


Ronda typu polskiego

Mają 12 9-, lub 10-zgłoskowych wersów. Rymowane ABABCDCDEAEA, lub ABABCDDCEAEA, przy czym ostatni wers jest powtórzeniem wersu pierwszego.

Jesień jabłoniom złoci liście,
Lecz jabłek nie ma już na drzewach.
Chmury zasnuły niebo. Mgliście
I chyba zbliża się ulewa.
W wyblakłym słońcu listopada
Barwy przysypał kurz szarości
I nawet, jeśli deszcz nie pada,
To i tak wilgoć wchodzi w kości,
To i tak mgła ubrania moczy,
To i tak w nocy mróz w asyście
Burych oparów miastem kroczy.
Jesień jabłoniom złoci liście...

autor

jastrz

Napisany: 2020-11-02 Dodano: 2020-11-02 03:22:00

Ten wiersz przeczytano 1493 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie