Małgorzato...

Mojej Gosi

A może, gdy opadnie mgła,
i zasną strzygi i upiory
to w czystych słońca światłach dnia
wyjść będzie można z ciemnej nory?

Zatęchłej, zimnej, życiu obcej,
gdzie brudny kozioł niepodzielnie,
ten czarci pomiot w skórze owczej,
wciąż niewolnika robił ze mnie?

A może gdy opadnie mgła,
i strzygi i upiory sczezną
Ty będziesz przy mnie, Ty i ja,
Dwie dusze, ale ciało jedno?

I buchnie żar, trysną płomienie,
serca karmione uczuciami
tak się wypełni przeznaczenie,
miłość w nas..., niebo nad nami?

Bo innych dróg mi nie potrzeba,
Ty będziesz całym moim światem,
będziesz codzienną kromką chleba.
Jesienią, zimą, wiosną, latem...

autor

podbipięta

Napisany: 2004-04-04 Dodano: 2013-03-03 19:43:00

Ten wiersz przeczytano 1163 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie