Malutka mogiła

Wiersz dedykuje Asi

Matka nad grobem stoi

serce jej z żalu pęka,

nic jej bólu nie ukoi

dusze przepełnia udręka.

Patrzy na mogiłę małą

ból przerasta jej siły

nie pojmuje dlaczego tak się stało,

że dziecko jej,ktoś włożył do mogiły.

Rozpacz pierś jej rozrywa,

niemoc rozum odejmuje,

mogiła jej dziecko ukrywa,

bólu takiego człowiek nie pojmuje.

Jak zmieścić ma w sobie tyle rozpaczy?

Łzy z oczu płyną w potoku,

cały świat na nią patrzy

a rozum nie chce sie wyrwać z szoku.

Świat tego nigdy nie pojmie

patrzeć tylko na nią może,

bo straty doznała ogromnej

i modli się z nią w pokorze.

Pytanie jedno zadaje

na które odpowiedzi nie ma,

dlaczego tak się staje,

że dzieci muszą iść do nieba?

autor

gronka

Napisany: 2005-04-09 Dodano: 2007-03-16 13:41:23

Ten wiersz przeczytano 785 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie