malutka stopa wielkiego kogoś

Leśne stworki w zieleni uwikłane
pędzą przez las w pośpiechu nad ranem
biegną przez ścieżek kręte zakręty

czasem cichutkim skrzacim głosem
krzykną rozchichotane: nietędy!!
I znów zmieniają malutką warte.

Brną by dotrzeć do celu
nikną.....
a było ich wielu
zostawiają tylko ślady
swych malutkich łapek

i umierają często niewinnie skazane

dla ludzi wielkich i ludzi małych tych co nie zmogły plotek ciężkie kule choć tak bolały życia rany

autor

Madzikos

Dodano: 2007-04-09 00:14:12

Ten wiersz przeczytano 419 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie