Mały zuch.

Na końcu dachu zima w nocy urodziła sopel.
Biały, przezroczysty, grubaśny, owalny.
Wisiał tak sobie, spoglądając na świat.
I jak na sopel, to mało miał lat.

Sopel, sopel, zamarzniętej wody kropla,
Poświeci słoneczko i stopi naszego sopla.

Mroźnym rankiem pod dachem przechodził zuch
I padylkiem w sopelka buch, buch.
Trafił i spadła w dół zamarznięta woda.
Zuch wziął go w dłonie
I maszerując lizał jak loda.

Sopel, sopel, zamarzniętej wody kropla,
Poliżę go Nasz zuch i stopi zimowego sopla.

Gdy zniknął w dłoniach ten owalny sopelek
Zuch wydalił go za pomocą nerek.
I zachorował ten mały zuch
Bo od tego lizania rozbolał go brzuch.

Sopel, sopel, zamarzniętej wody kropla,
Zachorujesz, gdy zliżesz całego sopla.

autor

Piotr Azja

Dodano: 2006-10-19 00:02:02

Ten wiersz przeczytano 2714 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie