Mam na imie Oli - 17 (ostatnia...

Po chwili, ku mojemu zdumieniu, uśmiechnął się i wyciągnął do mnie rękę.
- Zostańmy kumplami - zaproponował. - Nikt cię więcej nie ruszy. Jestem Marek. A jeśli ktoś powie - szkieletor, to popamięta!
Rudy, przepraszam - Marek, podał mi rękę. Odwzajemniłem uściskiem. A siłę w rękach to mam dużą. Marka musiało zaboleć, ale nie dał tego po sobie poznać.
- To jesteśmy w jednej paczce - poklepał mnie po ramieniu. Chciał jeszcze coś powiedzieć, ale rozległ się dzwonek na lekcje.
Podniosłem plecak i poszedłem do klasy. Siedziałem w swojej ławce, jednak wcale nie słyszałem tego, co mówiła matematyczka.
- Nawet nie pokazałem Markowi magnesu. Wystarczyło powiedzieć, że się nie boję i nie musiałem z nim walczyć. Już nikt nie będzie mnie przezywał! No i, co najważniejsze, mam przyjaciela! Ciekawe, jak zareaguje na opowieść o rowerowym złodzieju, kłębku Ariadny i gadajacym psie? - rozmyślałem.
- Może jednak nic mu nie powiem? Wystarczy, że sam wiem, jak to było. Tak, zachowam tę przygodę dla siebie - postanowiłem i zacząłem rozwiązywać zadanie.
Po powrocie do domu, jak zwykle nałożyłem jedzenie do obu psich misek. Jednej wielkiej, umieszczonej na wysokim stojaku, a drugiej maleńkiej, którą postawiłem na podłodze. Dubel i Ariadna, teraz najczęściej nazywana Ari, zaczęli ze smakiem zajadać.
Gdy w obu miskach pokazało się dno, umyłem je i odłożyłem na miejsce. Pogłaskałem Ariadnę, a Dubla poklepałem po głowie. I wtedy zobaczyłem, że kłapie pyskiem, tak jakby coś mówił.
- Kiedy opowiesz o mnie? - usłyszałem gruby głos.
- Czyżby to mówił Dubel? - zdziwiłem się, ale tylko troszeczkę.
- No tak, piesku, zasłużyłeś na to.
Może i wy wkrótce usłyszycie o naszej męskiej przygodzie.


(koniec)

Dziękuję wszystkim, którzy tak dzielnie, jak moja siostra, dotrwali do końca tej opowieści. Olivier

autor

szadunka

Napisany: 2022-07-21 Dodano: 2022-07-21 08:59:40

Ten wiersz przeczytano 1687 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Wolny Klimat Radosny Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie