mamo?

i dasz mi rękę.. i nigdy się już nie zgubimy:(

mamo przepraszam Cię
za to, że tak Cię rozczarowałam
chciałaś bym była wyjątkowa
idealna..
przykro mi .. nie potrafię powiedzieć nic więcej

mamo, nadal jestem Twoją małą księżniczką
spójrz.. to ta różdżka którą kupiłaś dla mnie
zaczaruję nią świat
i wtedy nie będziesz już przeze mnie płakać
tak jak kiedyś.. pamiętasz?


niewidziałam Cię tyle miesięcy.
bronie się przed tym, lecz tęsknię.
przepraszam, że nasze spotkanie nie będzie takie jak chce
nie chcę krzyczeć na Ciebie
nie chce..
ale muszę.
bo na to zasłużyłaś.
a Twoje łzy złagodzą mój gniew.



przepraszam, że jeszcze znów
zapłaczesz przeze mnie
gardząc Tobą chcę wyrzucić z siebie złość za zmarnowane dzieciństwo.
za to że 9 lat temu odeszłaś
mimo, że płakałam .. prosiłam
niechciałaś mnie już
nie chciałaś taty
chcę Cię nienawidzieć .
przykro mi.
nie potrafię



Dzwonnik z Notre Dame
nasza ulubiona bajka.
pamiętasz?
kochałaś mnie wtedy
teraz chyba też..;/(?)
przepraszam. to wcale nie miało tak być.
nie mogę słuchać Twych słów.
nie docierają do mnie
wylatują tak szybko jak przylatują.


mamo, przepraszam Cię
ale zrozum..
jak kochać Cię?

ja będe wspominać... i wierzyć, że kiedyś odnajdziemy się na nowo...

autor

nieuleczalna

Dodano: 2006-11-06 15:02:39

Ten wiersz przeczytano 476 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie