Mamo, czemu nas zostawiłaś...

...życie ludzkie przebiega między wspomnieniem, a nadzieją, gdy gaśnie pamięć ludzka, dalej już mówią kamienie..

..

....dziś mija cztery lata bez Ciebie Mamo...

Tak trudno nam jest uwierzyć,
że Ciebie nie ma już z nami.
Ze smutkiem idzie się mierzyć,
z żalem, wspomnieniem i łzami.

Nie ma Cię, w maju odeszłaś,
dlaczego? Wciąż się pytamy.
Bliskim, żegnajcie nie rzekłaś,
wędrując w świat obiecany.

Pozostał smutek w mej duszy,
a w sercu pełnia cierpienia.
Nim kondukt pożegnań wyruszył,
myślami sięgałam wspomnienia.

Twój los nie omijał rozpaczy,
choć godnieś wtedy milczała.
Życie burzami czas znaczył,
Mamo! Tyś się nie poddała.

Pozwól, by dziś Twoje dzieci,
w zadumie znicze stawiały,
małym promykiem, co świeci,
z modlitwą pamięć oddały.

Obok masz bliskich. Spoczywaj!
zaznawaj życia wiecznego.
Nad grobem czasem wysłuchaj
próśb dzieci i płaczu cichego.

20 maj 2013r.

autor

Halina53

Napisany: 2017-05-20 Dodano: 2017-05-20 07:01:33

Ten wiersz przeczytano 1273 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie