Las
Tą ścieżką dojdziesz do lasu
nie płosząc ptaków Emmo
Emma zapomina o kulach
i ciałach
leżących wzdłuż drogi
budzi ją tylko
krzyk dziecka
martwi nie mogą
śnić się
wchodzić w usta
powinni znać
swoje miejsce
popr.
autor
ILL
Dodano: 2013-09-28 13:21:05
Ten wiersz przeczytano 2021 razy
Oddanych głosów: 31
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (33)
Bardzo wymowny,dobry wiersz.
będąc
Pozdrawiam i idę czytać dalej będą nadal pod wrażeniem
Zostawmy martwym ich wieczny sen. Bardzo mocny wiersz.
Pozdrawiam.:)
Dawno Cie nie bylo, ale warto bylo czekac. Potrafisz
zatrzymac...
Pozdrawiam, ILL :)
mocny ..dramat ludzi i milczący las...
pozdrawiam;-)))))))
Witaj Sylwio dawno ciebie nie czytałem
dramat ból i cierpienie
pomilcze - pozdrawiam
Mnie również zastanawiają dwa pierwsze wersy. Myślę,
że dzięki zawartej w nich informacji Maria przeżyła.
Końcówka trafia między oczy :)
Pozdrawiam. Miłego :)
Zastanawiam się nad dwoma pierwszymi wersami, kto
wypowiada te słowa. Czy rodzice Marii, czy ktoś
bliski? Czy Maria ocalała dzięki temu, że znała
ścieżkę do lasu? A może są to słowa dorosłej Marii
skierowane do dziecka?Ten obraz w wierszu to jak
wspomnienie osoby, która widziała zbrodnie na
Wołyniu(?) i nawet sen nie pozwala o nich zapomnieć.
Bardzo smutny wiersz. W chwili śmierci, wolę milczeć.
Mocny, pomilczę. Serdecznie pozdrawiam
bardzo wzruszający wiersz, pozdrawiam cieplutko
mocny, intryguje niedopowiedzeniami;
/wchodzić w usta/ dałabym w osobnym wersie;
pozdrawiam, ILL
Dobrze oddałaś rzeczywistość. Potrafisz rozbudzić
wyobraźnię. Pozdrawiam:)
zamyśliłem się ...