Mamo, Tato

(wiersz prosto z serca, o tym, co przechodzę w domu...) Abyśmy my, młodzi, będąc kiedyś rodzicami, nie popełnili tych błędów...

Słońce powoli rzuca swe promienie
Na otaczający nas świat...

Ja, siedzę przed oknem
Nie zmrużywszy oka
Przez całą noc...

Kłótnia, pretensje
Już nie pamiętam dokładnie
Nerwy wzięły górę...
Szok.

A serce jeszcze nie zabliźnione
Już kolejne rany zdobywa
Krwawi i płacze
Krzyczy... Nikt nie słyszy

Poranek, ludzie gonią do pracy
Ja zapatrzona w jeden punkt
Świat przestał dla mnie istnieć...
Tylko pustka i moje myśli..

Mamo, tato...
Nie rozumiecie, co mi czynicie
Mamo, tato
Nie zrozumieliście, co to być rodzicem...

autor

zagubiona_90

Napisany: 2006-12-10 Dodano: 2006-12-10 00:57:51

Ten wiersz przeczytano 418 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie