MAMONA

najwięcej mamy siebie samych
co chcemy mieć naszym nie będzie
a sobą sami pogardzamy
na „nie” na zawsze i na wszędzie

płaczu też mamy z kąta w kąt
poprzelewany żal zbłąkany
i portfel niczym wycieraczkę
w którą sumienia wycieramy

polerowany mamy uśmiech
na zamówienie, a w wieczory
święcimy konwulsyjny taniec
prostacki walc pseudo pokory...

z sumienia wyciśnięte wino
pijamy gdzieś ukradkiem z rana
aż nieba błękit się dokona
portretem niepewnego Pana

bo sporo mamy tej niewiary
gdzie prawda żyje tak po prostu
gdy my karmieni pstrokacizną
spadamy w bagno prosto z mostu...

chowamy w dłoniach twarze - luki
chybnie szukając prawd w kamieniach
i mamy jeszcze miejskie bruki
na spółkę z podobnymi w cieniach...

autor

wilga

Napisany: 2004-05-01 Dodano: 2005-02-03 16:52:17

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie