Manekin życia
Swoje życie przemierzam
z manekinem wspomnień i nadziei
zwykła kukła próbuje pamiętać
twe spojrzenie
twój dotyk
ból
jak owoc zimnego granatu
rozrywa serce
wciąż pamiętając
twój smak
na scenie życia
"...Bo miłość nie zna pór dnia, a nadzieja nie ma końca, wiara nie zna granic, tylko wiedza i niewiedza skrępowane są czasem i granicami..."
autor
mertusia
Dodano: 2005-07-25 09:12:59
Ten wiersz przeczytano 388 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.