Marc Chagall – Nad Witebskiem

Jednemu z aktywniejszych bejowych krytyków

W nocy śnieg spadł i całe miasteczko pobielił,
Uliczki miasta puste – jak to przy niedzieli,
Jest ranek – pomaleńku ze snu wstaje miasto
Niebem płynie Wędrowiec z wielkim workiem, laską:
Biedny Żyd – stary kaszkiet i płaszcz go okrywa.
Jest wielki, jak cerkiewka, zza której wypływa.

W Art Gallery Ontario – także w czapce z daszkiem,
Na krzesełku siadł Chagall przed swoim obrazkiem,
Zaraz podszedł do niego jakiś niewyżyty
W trosce o czystość sztuki działający krytyk.
- I cóż pan wymalował panie pacykarzu?
To dzieło wszystkie prawa fizyki obraża
Przecież człowiek sam z siebie nie wzleci do góry,
Żeby płynąć po niebie, jak słońce, czy chmury –
Rzekł krytyk cicho, ale pewnym siebie głosem.

Na to Chagall – Kochany, przecież to jest Josek,
On pięknie gra na skrzypcach. Jego majufesa
Słysząc – nawet nieboszczyk ruch z siebie wykrzesa
I zatańczy. Niestety. Kiedy jest zabawa
Josek pije. Pijany łamie wszelkie prawa.
Pan wie, ja wiem, że ludzie unieść się nie mogą,
A on płynie po niebie, jak gwiazda, czy obłok.
Lecz gdybyś go usłyszał raz jeden mój panie,
Na pewno byś rozgrzeszył go za to latanie.

autor

jastrz

Napisany: 2018-12-03 Dodano: 2018-12-03 07:23:18

Ten wiersz przeczytano 1883 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie