marny król
życie jest grą
szachownica życia
król królowa i reszta dworu
pionki gońce wieże na rogu
król dumny ona piękna
stoi u boku
zawsze razem
ograniczeni polem
zawsze zwróceni ku sobie
ona była podporą
gdy on nie wiedział co począć
król dziś nie jest królem
złe decyzje
podjęte w wojnie
z góry przegranej
bezsensownej
jego dama odeszła
obie drużyny połączone
czarne i białe
wszystko skończone
szachownica dziś ma jedno pole
środek planszy
wyznaczył koniec
już bez dumy
król samotnie stoi
nie miał wyjścia
musiał polec
autor
Adamusss
Dodano: 2017-04-07 19:59:35
Ten wiersz przeczytano 399 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Mam wrażenie, że król za szybko oddał opole. Mógł
wykonać roszadę i walczyć do końca... Pozdrawiam
Interesujące, pozdrawiam.
Przeczytałam z zainteresowaniem :-)
Sam jest sobie winien. Krył się roszadą i za pionkami
a królową narażał na niebezpieczeństwo. :)
to tak chyba ogólnie rozpadzie wszystkiego
dziękuję
Obrazowo o rozpadzie związku. Popraw sobie literówkę w
słowie "wieże".
Miłego wieczoru
Mbsz - jest sens/myśl - zapis "widzę" nieco inaczej,
ale nie znam się.