Martwa dama

Domy, bloki, kamienice,
drzewa, ptaki, psy, ulice.
Obserwują ją ; niepiękną
dziewicę styraną przez życie.

Oczy stargane łzami.
Włosy zmarszczone wiatrem.
Usta ściągnięte ciszą.
Głowa tylko luźno podryguje.

Jej ciało ubrane w
czarny płaszcz jest
oddane sile wiatru.
A on bawi się nią
rzucając to na lewo,
to na prawo.

Nie ma siły
by toczyć walkę o siebie,
o przyszłość, o drogę,
którą podąża. O marzenia.

Jej wzrok koi tylko
zieleń trawy i cień drzew.
Korony kłaniają się ku niej
niosąc swe kondolencje.
Najlepsi o złotych sercach.
Oni jedni nigdy nie zdradzą
bo wiedzą, że jej dusza umarła.

autor

nieusatysfakcjonowana

Napisany: 2010-05-08 Dodano: 2010-07-08 17:43:48

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie