Marzenia
Rozszalałe koniem
gorące
skryte powieką
duszę pragnieniem grzeją
wybuchną
polecą przez łąki zakłamania
ułudy krainę
Spali je słońce
Leszek K.
autor
LeszekK.
Dodano: 2011-08-13 11:22:23
Ten wiersz przeczytano 415 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Tu się już nie da żyć ani pisać. Wracam do naszej
zacisznej zatoczki .
Witaj Leszku:))) Krótko ale z jaką ekspresją. Dobrze:)
Pozdrawiam Serdecznie
A nie bujałeś w obłokach z przymkniętymi oczyma. Lubię
tak z zamkniętymi przed snem
skryte powieka, mnie to sie ze smiercia kojarzy a nie
marzeniem...
Aniu, kochanie, nie wierzę że nie widziałaś
obrazu"namiętność". Nie drocz się
Słonce jest przenośnią, to rzeczywistość je spala.
Dzięki za miłe słowa
Witaj...ciekawe metafory,dobra miniatura.pozdrawiam+++
szał marzeń jest na pograniczu ułudy Piękny obraz ale
czy słońce spali? myślę,że marzenia niszczy nie
światło dodając im żaru a mrok i samotność Pozdrawiam