Marzenia i sny

W oddali patrzę na to wszystko moimi ciężkimi oczami
stoję sam i opuszczam głowę, wpatrując się w przeszłość,
W zapomnienia przyszłość, wspomnieniami i moimi marzeniami
już nic nie wiem, czuję że nie jestem mile tu widziany,
Ja nie jestem przecież ze skały zbudowany
a wciąż przechodzi całe dziwne życie moje
przez zamglone i samotne serce moje,
Spojrzałem w dół i zobaczyłem oczy Twoje
próbując dotknąć delikatnie powiek Twych,
Zapłakałem jak małe dziecko gdy czegoś pragnie
Widzisz? - łza spłynęła po policzku do rąk Twych
Pamiętasz? - to nie tak zupełnie miało być
my mieliśmy wspólnie przecież żyć,
Łzy szczęścia płynące wciąż lekko po twarzy
jedynej istoty która nieśmiertelnie marzy,
Nie broń się przed szczęściem i miłością
ona wszystkim jest, ona jest mądrością,
Nie bądź skałą o które westchnienia się ocierają
ale bądź mą perłą, moim wielkim światem
jak ukochanym najpiękniejszym kwiatem,
Daj mi poczuć, że na świecie jesteś jeszcze Ty
bym zrozumiał wreżcie, że to wszystko nie są sny.

autor

fenix

Napisany: 2004-06-05 Dodano: 2004-06-05 15:11:45

Ten wiersz przeczytano 461 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie