Maszyną z usterką

Kolejne odrzucenie, ale ostatnia śmierć.Paskudne uczucie samotności,
sadystycznej bezradności.
Oczu pełnych lęku, a ust przepełnionych słowami,
których już do ciebie nie wypowiem.
Czuję, że się kończę, że w ogóle nie działam, jakbym była zepsutą
maszyną z usterką nie do naprawienia.

Bez ciebie.

Gasisz każdą moją ekspresję jak niedopałek wdeptując w ziemię.
Na moim ciele są ślady po wspomnieniach.
W umyśle dziecinne sny bez wątpliwości czy komplikacji, zaś z beztroską.
Myśli zakochane w bezpowrotnej przeszłości.
Urok prysł, a moja gwiazda wtopiła się w mrok.

Bez ciebie.

Czasem śmiech się wkrada jak odważny żołnierz chcący
wypędzić ze swojej ojczyzny wroga jakim jest samotność.
Cicho, by złudnych nie mieć nadziei.
Kogo być szczęściem jak nie swoim?
O coś cenniejszego walczyć niż o siebie?
Jeśli jedyne co mam to tylko siebie?

Bez ciebie.

Wróć tu i zostań przy mnie.
Wiem… Ukłucie marzeń bywa trujące.

Magdalena Gospodarek

autor

espressivo

Napisany: 2014-01-04 Dodano: 2016-06-04 18:34:06

Ten wiersz przeczytano 653 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie