Matczyne ręce katem

Zawód mój pedagog dzieci wychowuje, uczę.
Nie mam pojęcia jak nauczyć,by mimo okrucieństwa
potrafiły żyć, cieszyć się, po prostu trwać.

Ich głębokie smutne oczy, niczym iskierki
wpatrzone w dal, szukające czegoś dobrego.
Dom ich oazą niepokoju, matczyne ręce katem


Korczaku, pedagogu mądry powiedz jak ?
Zagubione moje myśli, zagubiona dusza ma
nie potrafię tak obojętnie stać

A dziecko to niewinne było, kochało, wierzyło
jak pies co u nogi pana chadza, trwało

autor

Martusia

Napisany: 2007-06-01 Dodano: 2007-06-01 10:53:24

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie