Matka emigrantów

A wiec wybrali sobie nową Ojczyznę
w tej rodzonej zabrakło dla nich chleba
może tak trzeba
może takie drogi są przeznaczeniem

ja ich nie zmienię

i aby nie poszli na zatracenie
zostawię moją ojczystą ziemię
skropioną krwią przodków
i znojnym potem

pójdę za nimi
i nie wrócę z powrotem

do lasów zielonych
jezior i strug wplecionych
w gwary żab i klangor żurawi po błoniach
w rżenie przez mgłę o świtaniu konia
do jaskółek nad oknami w pełne gniazd świergoty
a na schodach o południu wygrzewające się koty

to wszystko zostawię

może na chwilę zatrzymam się przy stawie
postoję u krzyża na rozstaju

i żegnaj kraju

idę w obcą krainę
tam umrzeć

i każę na grobie wyryć sobie
"Wieczne odpoczywanie"
a dla dzieci
"Ojcze nasz" i "Zdrowaś Maryja"
i "Chwała Bogu w Trójcy Jedynemu"

a po temu

żeby kiedyś wspominając
matkę , babkę a potem prababkę
ot tak bodaj przypadkiem
przeczytali słowa modlitwy

która nicią wiodąca do nieba.

Trochę szkoda
ale wiem, że tak trzeba.

autor

Kryha

Napisany: 2013-07-04 Dodano: 2013-07-04 17:37:57

Ten wiersz przeczytano 1193 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie