Mchem porośnięty wiersz o kamieniu

Jesteś jak kamień,
odmierzający drogę stąd do tamtąd,
milowy, twardy, niewzruszony.
Ja jestem jak mech,
wspinający się po tobie nieśmiało,
zielony, młody, naiwny.

Ty trwasz wiecznie.
Woda cię drąży, kształtuje,
czas cię zmienia.
Obserwujesz wszystko i wiesz wszystko
z całym kamiennym dostojeństwem.

Ja trwam u twego boku.
Wiosna mnie zmiękcza, napełnia powietrzem,
czas mnie zmienia.
Stracę wszystko i wszystko – nie rozumiem
z całą niewinnością małej roślinki.

Młody mech gnije a kamień trwa
poznawszy wszystko, wszystko poznawszy.
Moje serce zgnije a twoje będzie biło,
bo ja nic nie znam, a ty znasz wszystko.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Może następnej wiosny
nowy mech cię trochę poruszy.

autor

DuoD

Dodano: 2010-10-10 14:49:03

Ten wiersz przeczytano 1990 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie