Mebelek
Został się po niej, nie mogła go sprzedać,
cudaczny przedmiot; ni szafka, ni
stolik.
Służył dość długo pod telewizorem,
gdy nazbyt mocno doskwierała bieda.
Nic szczególnego, samoróbka z płyty,
teraz na buty stoi tuż przy progu.
Niegdyś w pokoju, był pod szklanym
bogiem,
w centrum uwagi, w miejscu znakomitym.
Gdy nań spoglądam, to tak myślę sobie -
choć nieco stary, ani jednej ryski,
wielu przeskoczył ; ją, znajomych,
bliskich,
mnie też przeżyje, jak kruchy jest
człowiek
Komentarze (48)
- ano tak, niektóre stare rzeczy dobrze się mają, a
stary człowiek - bardziej chybotliwy od niejednego
stolika... Wszystkiego dobrego w nadchodzącym roku :)
Przemyślana i mądra refleksja nad przemijaniem.
Życzę samych udanych dni w nadchodzącym roku.
Kocham takie wiersze, które łączą ze sobą zrozumiałą
formę i głębsze przesłanie, a "wpieniają" mnie mówiąc
krótko "Wielcy Artyści" którzy hurtowo tworzą coś co
jest "wytworem chorej wyobraźni, do której można
dotrzeć jedynie po ścieżce subtelnie podanych
podpowiedzi. Uważam, (może niewłaściwie), że coś co
powstaje, bez jakiegokolwiek wysiłku, ma podobną
wartość jak seryjny wytwór linii produkcyjnej. Ale
wracając Piękna do Twojego pisania, nie omieszkam do
Ciebie zaglądać jak najczęściej. Pozdrawiam i 366
pięknych wierszy w nadchodzącym roku życzę:)
Przepraszam, ale zdaje się że tym życzeniem odrobinę
podważyłem swój wpis. No to niech będzie 100, ale
przepięknych.
o tak kruche jest życie - bardzo dobry wymowny
wiersz:-)
pozdrawiam życząc szczęściai zdrowia w Nowym Roku:-)
...kruchy, jak opłatek.
Wszystkiego dobrego w nowym roku.
Wychodzi na to ze to my jesteśmy wymiennymi meblami,
pozdrawiam.
Szczęśliwego nowego roku:)
Znakomita refleksja o przemijaniu.
Zgadzam się z puentą: kruchy jest człowiek.
Serdeczności Grażynko :):)
Mebelki wszechwieczne
kształtami niedorzeczne.
Mówisz Grazi przeżywają,
no cóż rzeczy tak mają.
Szczęśliwego Nowego roku w zdrowiu, miłości, w
przyjaźni do pięknych rzeczy.
Z dobrą refleksją ... Pozdrawiam
Dociekliwa refleksja ;-)
Pozdrawiam
Chyba każdy ma gdzieś upchnięty taki stolik i pewnie
kiedyś wnuki będą się dziwić że tyle przetrwał...
Piękny wiersz i przesłanie, pozdrawiam ciepło.
Ładny, ciekawy wiersz. Mój taka był muzykiem i po nim
został akordeon. Smutne wspomnienie. Pozdrawiam i
życzę szczęśliwego Nowego Roku.
Ładny, ciekawy wiersz. Mój taka był muzykiem i po nim
został akordeon. Smutne wspomnienie. Pozdrawiam i
życzę szczęśliwego Nowego Roku.
Kruchy jest człowiek, meble go przeżyją.
Pozdrawiam serdecznie :)