Mebelek

Został się po niej, nie mogła go sprzedać,
cudaczny przedmiot; ni szafka, ni stolik.
Służył dość długo pod telewizorem,
gdy nazbyt mocno doskwierała bieda.

Nic szczególnego, samoróbka z płyty,
teraz na buty stoi tuż przy progu.
Niegdyś w pokoju, był pod szklanym bogiem,
w centrum uwagi, w miejscu znakomitym.

Gdy nań spoglądam, to tak myślę sobie -
choć nieco stary, ani jednej ryski,
wielu przeskoczył ; ją, znajomych, bliskich,
mnie też przeżyje, jak kruchy jest człowiek

autor

budleja

Napisany: 2019-12-28 Dodano: 2019-12-28 23:13:27

Ten wiersz przeczytano 1452 razy

Oddanych głosów: 48

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie