Mgła
Stałam się niewidzialna.
Zakryta białym płaszczem
niewygodna dla tłumu
odrzucona w słowach
Które mówiły o przyjaźni.
----
Zostałam skreślona.
Czerwoną kreską
dzisiaj można to bez obaw uczynić.
Po czym usiąść sobie
wygodnie na fotelu
w gęstej mgle
I tak nikt nie zauważy.
----
Jest wokół was tak wielu.
Co krąży w koło.
A samotność nadal
skrywa się za plecami.
Może nie od razu.
W końcu da o sobie znać.
Uciążliwa jak duży kamień
Który pociąga na samo dno.
----
Zostanie wraz z tobą pytanie.
Dlaczego ja
jutro ty
znowu następny
Do czego to wszystko dąży.
Autor wiersza Damian Moszek
autor
Damian Moszek
Dodano: 2023-11-08 11:23:36
Ten wiersz przeczytano 269 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Widocznie nie byli to prawdziwi przyjaciele,
trzeba mieć nadzieję, że tam za mgłą są tacy, którzy
podadzą pomocną dłoń,
z podobaniem wiersza,
pozdrawiam serdecznie:)
Smutny, refleksyjny wiersz o samotności i nieuchronnym
przemijaniu.
Trzeba wyjść z tej nachodzącej powoli mgły... do
życia... do świata.
Serdeczności przesyłam
tłum co najwyżej może człowieka rozdeptać. Trzeba
stawiać na rodzinę i przyjaciół.
Trzeba wyjść z mgły niemożności z sercem otwartmy na
działanie. Ślę moc rosdrowień i pogodę ducha:)